Dziura ozonowa cz.2

Na początku lat 70 zauważono problem zmniejszenia się ilości ozonu w atmosferze pod wpływem freonów i parę lat później umieszczono freon na liście związków chemicznych niebezpiecznych dla środowiska naturalnego. Jednak umieszczenie freonu na liście związków chemicznych niebezpiecznych dla środowiska naturalnego nic konkretnego nie przyniosło. Ilość freonu stale w podobnym tempie zwiększała się w atmosferze.

Na szczęście przełomowym było wydarzenie z roku 1982 kiedy to dr Joe Farman odkrył na Antarktydzie Zachodniej całkowity zanik ozonu w ozonosferze. Wtedy postanowiono przystąpić do uchwalenia umów międzynarodowych, które miały zobowiązywać do ograniczenia produkcji środków niszczących ozon.

Pierwszą taką umową międzynarodową był Protokół Montrealski, który podpisało 31 państw w tym również Polska. Zakładało się w nim 50 procentowe zmniejszenie produkcji freonów w ciągu 13 lat czyli do 2000 roku. Dzięki takiemu rozwiązaniu widać zmniejszenie tempa wzrostu freonów w atmosferze. Od 1990 roku Polska jest również członkiem Konwencji Wiedeńskiej w sprawie ochrony warstwy ozonowej. W myśl tej konwencji zakazuje się produkcji freonów i importu zagranicznych urządzeń chłodzących zawierających freony.

Niski poziom wilgotności ma negatywny wpływ na jakość powietrza. Optymalna wilgotność to 50-65%. Zimą zmniejsza się ona wyraźnie na skutek działania centralnego ogrzewania. Podrażnia to delikatną śluzówkę dróg oddechowych powodując jej wysychanie i większą wrażliwość na drobnoustroje i alergeny szkodliwe.

Z kolei zanieczyszczenia powietrza powodują korozję metali i materiałów budowlanych. Wtórnie skażają wody i gleby. Działają też niekorzystnie na rośliny, zaburzając procesy fotosyntezy. Na zmiany klimatyczne mają wpływ: spaliny samochodów, erupcja wulkanów, wysypiska śmieci, zakłady przemysłowe.

W ostatnich dwóch stuleciach człowiek wywarł istotny wpływ na wzrost zanieczyszczenia atmosfery. Przede wszystkim doszło do zwiększenia o około 25% ogólnej zawartości dwutlenku węgla (CO2) m.in. wskutek uprzemysłowienia, rozwoju motoryzacji.

Najważniejszym gazem atmosferycznym przyczyniającym się do powstawania efektu cieplarnianego jest dwutlenek węgla, a także metan, tlenek azotu, ozon i freony.

Aby zapobiec rozszerzaniu się efektu cieplarnianego należy przeciwdziałać temu problemowi. Przede wszystkim musimy nauczyć się oszczędniej wykorzystywać energię, zarówno w przemyśle, jak i w domu. Poza możliwościami ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, można także usunąć CO2 z atmosfery. Należy zahamować wypalanie i wyrąb lasów i sadzić nowe. Drzewa regulują ilości CO2 w atmosferze, gdyż 1 hektar lasu pochłania 250kg CO2.